Οι Χαρτογιακάδες, οι Πτυχιούχοι & η Αγροτική Παραγωγή.

Μία από τις παθογένειες της Ελληνικής κοινωνίας των άφθονων χρημάτων ήταν η περιφρόνηση προς την παραγωγή και, ειδικότερα, προς την αγροτική παραγωγή.Η Αγροτική παραγωγή και περισσότερο οι τομείς των οπωροκηπευτικών και της κτηνοτροφίας, ενέχουν αρκετή σκληρή χειρωνακτική εργασία και, συνήθως, μικρό εισόδημα.

Λογικό ήταν, όλοι όσοι ζούσαν άνετα ή πλούσια με εργασίες χωρίς
χειρωνακτική δουλειά, να προσπαθούν τόσο να δικαιολογήσουν το πόσο απαραίτητοι είναι οι ίδιοι για την λειτουργία της κοινωνίας (γραφειοκράτες, μελετητές που πουλούσαν την ίδια μελέτη δεκάδες ή εκατοντάδες φορές, περισσευούμενοι θεατρολόγοι και τόσοι άλλοι) και, ταυτοχρόνως, να εξορίσουν τις χειρωνακτικές εργασίες σε ομάδες κατώτερων (στο μυαλό τους) ανθρώπων και σίγουρα σε μη πτυχιούχους.

Έτσι, για την Ελληνική κοινωνία, το να έχεις πτυχίο σήμαινε αμέσως το ότι είχες γλυτώσει από την προοπτική της χειρωνακτικής εργασίας.

Γενικώς, αυτή η νοοτροπία έχει υποχωρήσει αρκετά με την οικονομική κρίση. Πολλοί έχουν καταλάβει ότι η πατρίδα μας δεν μπορεί να πάει μπροστά χωρίς παραγωγή και ειδικότερα αγροτική παραγωγή.

Όποιος έχει ανοικτό μυαλό, βλέπει ότι οι πιο προοδευμένες σε οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιαπωνία, στηρίζουν πάρα πολύ τον αγροτικό τους τομέα. Καμία από αυτές τις χώρες δεν βλέπει τον αγροτικό τομέα ως ανταγωνιστικό άλλων τομέων της οικονομίας ή της επιστήμης.

Γνωρίζουν καλά, ότι Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΗ ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα πολλοί που, με την μύτη σηκωμένη ψηλά, βλέπουν την αγροτική παραγωγή σαν κάτι δεύτερο, στο οποίο δεν θα έπρεπε να επενδύει η Ελληνική κοινωνία.

Αυτοί, οι ίδιοι, βλέπουν τις έννοιες πτυχιούχος και αγρότης σαν δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Κάνουν μεγάλο λάθος! Αν κάτι χρειάζεται σήμερα ο αγροτικός μας τομέας είναι πτυχιούχους, πολύ περισσότερους πτυχιούχους που δεν θα ανατριχιάζουν αν λασπωθούν!

Οι ίδιοι, προσπαθώντας να εξηγήσουν το γιατί, συμφώνως με τους ίδιους, η ανάπτυξη στην Ελλάδα δεν πρέπει να στηριχθεί και στην αγροτική παραγωγή, λένε:

“Η ανάπτυξη χωρίς τεχνολογική πρόοδο δεν υφίσταται στις σύγχρονες οικονομίες, ή κοστίζει υπερβολικά όταν η τεχνολογία είναι εξολοκλήρου εισαγόμενη. Η τεχνολογική πρόοδος, με τη σειρά της, δεν έρχεται χωρίς έρευνα και χωρίς επιστήμονες. Ελπίζω ότι γίνεται περισσότερο ευδιάκριτος ο λόγος που τα ανεπτυγμένα κράτη επιλέγουν να επενδύουν στην έρευνα και ότι γίνεται ακόμη πιο ευδιάκριτη η σπατάλη που συνεπάγεται οποιαδήποτε έκπτωση σε αυτήν, όπως προτείνουν οι ενδημούντες φωστήρες.”

Αυτό το θεωρούν επιχείρημα, οι ανόητοι, με το οποίο καταρρίπτουν το ότι “έχουμε περισσότερους επιστήμονες από όσους χρειαζόμαστε, αλλά λιγότερους αγρότες”.

Πόση πνευματική αφέλεια, για να μη πω χειρότερα, κρύβει το παραπάνω επιχείρημα; Στην αγροτική παραγωγή, δεν υπάρχει τεχνολογική πρόοδος; Δεν υπάρχει επιστήμη; Η εικόνα της αγροτικής παραγωγής στο αφελές μυαλό τους είναι κάτι σαν την παλιά τηλεοπτική σειρά “Το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι” ; Ίσως, διότι είναι τελείως φανερό, ότι την αγροτική παραγωγή μόνο σε μία οθόνη έχουν δει!

Δεν είναι αυτή η εικόνα της σημερινής αγροτικής παραγωγής στην πατρίδα μας.
Σήμερα και οι Έλληνες αγρότες είναι πολύ μα πολύ πιο προοδευμένοι τεχνολογικώς από τους πατεράδες τους. Στον αγροτικό τομέα, η τεχνολογική πρόοδος εκφράζεται κυρίως με καινούργιους σπόρους και υβρίδια, με καινούργια φάρμακα. Ίσως αυτά να μη έχουν την Χολιγουντιανή λάμψη των ρομπότ και των ηλεκτρονικών, αλλά και από αυτά έχουμε. Τρακτέρ εφοδιασμένα με λέιζερ και GPS καλλιεργούν τα Ελληνικά χωράφια. Το υπουργείο χρησιμοποιεί δορυφορικές φωτογραφίες για να παρακολουθεί την παραγωγή.

Και, ναι, είναι πολλά να κάνουμε στον αγροτικό τομέα ακόμα! Χρειαζόμαστε πτυχιούχους που να είναι εκεί έξω, στα χωράφια. Χρειαζόμαστε “Πανεπιστήμιο Λαδιού”, όπως είπε ένας πολιτικός και τον κοροϊδεύουν λίγοι άσχετοι και ανόητοι. Ναι, έχουμε τα Γεωπονικά Πανεπιστήμια. Όμως, δεν έχουν ούτε Έδρα Ελαιοκομίας και ας είναι το σημαντικότερο αγροτικό μας προϊόν.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις